Ο Δημήτρης Χατζηχαραλάμπους γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το καλοκαίρι του 1969 λίγες μέρες πριν την πρώτη βόλτα ανθρώπου στο φεγγάρι κι ίσως γι’ αυτό αισθάνεται όμορφα κάθε φορά που το κοιτά ολόγιομο να φωτίζει τα καλοκαιρινά νερά του Αιγαίου.
Είναι στρατιωτικός τα τελευταία 32 χρόνια κι έχει μεταπτυχιακές σπουδές στη ψυχολογία και την εκπαίδευση. Ταξίδεψε πολύ, λόγω δουλειάς κι όπως φαίνεται θα συνεχίσει άγνωστο για πόσο. Πάντα επέστρεφε... έστω και λίγο... να μαζέψει αέρα, χρώμα και μυρωδιές του νησιού πριν από ένα νέο ταξίδι-κύκλο ζωής.
Γράφει εντελώς άναρχα κι ερασιτεχνικά, ενίοτε με μανία κι άλλοτε με τεράστιες διακοπές. Έχει μια μεγάλη συλλογή από κείμενα, που δεν διαβάστηκαν ποτέ από κανέναν πέρα από τη σύντροφο της ζωής του -το άλλο του μισό- και μοναδική φανατική του αναγνώστρια. Έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και 3 διηγήματά του διακρίθηκαν κι εκδόθηκαν σε συλλογές.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τις μικρές ιστορίες των 121 λέξεων ακριβώς που έχει δημοσιεύσει.
Επίσης δημιουργήσαμε και την προσωπική συλλογή του Δημήτρη Χατζηχαραλάμπους με τίτλο «8 Μικρές Ιστορίες». Η συλλογή που κυκλοφορεί περιέχει οχτώ ιστορίες μικρομυθοπλασίας που έχουν δημοσιευτεί πρώτα στο 121 Words.
Επιπλέον δημιουργήσαμε και την προσωπική συλλογή του Δημήτρη Χατζηχαραλάμπους με τίτλο «20 Μικροδιηγήματα - Έρωτες στην καραντίνα». Η συλλογή που κυκλοφορεί περιέχει είκοσι ιστορίες μικρομυθοπλασίας.
Ένα μικρό απόσπασμα:
Την είδε για πρώτη φορά στην αγορά της πρωτεύουσας. Τα αφτιά της ήταν τόσο υπέροχα. Συμμετρικά, ολοστρόγγυλα, πεταχτά τόσο όσο έπρεπε για να συγκρατούν τη χαριτωμένη της μάσκα.
Την πλησίασε, δήθεν πως θα αγόραζε αντισηπτικό από το ίδιο ράφι. Δεν πρόσεξε ποιος ήταν. Τρόμαξε, έτρεξε να φύγει, πλησίαζε και η ώρα απαγόρευσης κυκλοφορίας. Στη βιασύνη της τής έπεσε η μάσκα.